جلسه ارائه مدل Dynamic Baseline Model با حضور جمعی از مدیران ارشد و میانی گروه مپنا در حوزه برق در تاریخ ۰۷/۱۱/۱۴۰۲ در سالن خواجه نصیر شرکت مپنا برگزار گردید. در این جلسه محمدحسین میرهادی مدیرعامل شرکت مشاوره مدیریت مپنا به عنوان مقدمه به دو نوع پروژه مرسوم و تحولی و تفاوت‌های آن اشاره نمود و سپس به معرفی دو وجه پروژه‌ای و انسانی پروژه‌ها پرداخت و مدیریت پروژه را از دو منظر «رفتار مدیریتی» و «ابزار مدیریتی» قابل تفکیک دانست.
وی مهارت‌های مدیریت پروژه را در دوران سنتی مدیریت پروژه، از جنس مهارت‌های فنی و در دوره رنسانس از جنس مهارت‌های فنی-رفتاری دانست و اظهار داشت در مدیریت پروژه مدرن، این مهارت‌ها به دانش کسب‌وکار، مدیریت ریسک و مهارت‌های یکپارچگی ارتقاء یافته است. همچنین جنس آموزش‌ها به مرور زمان از آموزش‌های فنی صِرف، به سمت آموزش‌های عمدتاً رفتاری تغییر یافته است.
ایشان با این مقدمه، بر اساس مدل DBM اغلب فعالیت‌ها را در قامت یک پروژه قابل تعریف دانست و مدیریت این پروژه‌ها را در پنج سطح مدیریت پروژه مبتنی بر قواعد مدون (Rules)، مدیریت پروژه مبتنی بر متدولوژی (Methods)، مدیریت پروژه مبتنی بر اهداف (Objectives)، مدیریت پروژه مبتنی بر ارزش‌ها (Values) و مدیریت پروژه مبتنی بر سیاست‌ها (Politics) دسته‌بندی نمود.
در هر یک از این سطوح، آزادی عمل فرد به عنوان مدیر پروژه متفاوت معرفی شد. آزادی عمل مدیر پروژه MBR یا اصطلاحاً Supervisor صرفاً در حیطه تغییر رویه‌هاست. سبک مدیریت این فرد عمدتاً مدیریت تولید است. مدیر پروژه MBM یا Manager/Crafter علاوه بر رویه‌ها، مجاز به اعمال تغییر در طراحی است. وی عمدتاً پروژه‌های ساخت با محصولات ملموس را مدیریت می‌کند. مدیر پروژه MBO یا Director می‌تواند برای دستیابی به اهداف، حتی نیازمندی‌ها را تغییر دهد. مدیر پروژه MBV یا Champion پروژه‌های توسعه‌ای را مدیریت می‌کند. چنین شخصی برای دستیابی به ارزش‌های معین، علاوه بر رویه‌ها، طراحی و نیازها حتی می‌تواند اهداف را نیز تغییر دهد؛ و مدیر پروژه MBP یا Politician/Promoter/Governor با سبک مدیریتی Public Administration برای دستیابی به سیاست مشخص، حتی می‌تواند ارزش‌ها را تغییر دهد!
بر این اساس هرچه از سطوح پایین مدیریت پروژه به سمت بالا حرکت کنیم، پویایی در تصمیمات و آزادی عمل فرد به عنوان مدیر پروژه افزایش یافته و یک خط پایه (Baseline) شکل می‌گیرد.
طی کردن این سطوح به سادگی نیست و سال‌ها زمان نیاز است تا یک مدیر پروژه MPR به MBP تبدیل شود. همچنین از لحاظ ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی، نیازمندی‌های منحصر بفرد رفتاری و شخصیتی برای سطوح بالای مدیریت پروژه نیاز است.
مهندس میرهادی توجه به این مدل مفهومی را حائز اهمیت دانست؛ زیرا به عنوان یک راهنما کمک می‌کند بر اساس نوع پروژه، مدیر پروژه با ویژگی‌های فنی و رفتاری مناسب برای پروژه در نظر گرفته شود تا پروژه به اهداف موردنظر و موفقیت دست یابد. همچنین آموزش‌های مدیران پروژه را از آموزش یک استاندارد واحد به همه مدیران پروژه، به سمت آموزش‌های هدفمند متناسب با سطح مدیریت پروژه، جهت‌دهی می‌کند.
در پایان مهندس میرهادی ضمن پاسخ به پرسش‌های حضار، این مدل را برای انواع پروژه‌ها و بخش‌های مختلف مپنا قابل سفارشی‌سازی دانست.
در انتهای جلسه مهندس خلیل بهبهانی مدیرعامل بخش پروژه‌های سرمایه‌گذاری و نایب رئیس هیأت مدیره مپنا ضمن جمع‌بندی نظرات همکاران، به بیان دیدگاه‌های خود در رابطه با این مدل پرداخت و نسبت به tailor made کردن آن برای حوزه برق تأکید کرد.
